Sandboarding, Nazca lines and the Colca Canyon, Peru

Sandboarden door de duinen, vliegen over de nazca lines en hiken door een van de diepste canyons ter wereld. Een week verder en een rollercoaster aan ervaringen, indrukken en herinneringen rijker. Want een rollercoaster dat is het, maar wel eentje waar we nog iedere dag voor de volle 100% van genieten!

Na Lima vertrokken we wederom met de inmiddels vertrouwde bus naar Ica. Vijf (wij dachten drie) uur, ontelbare stukken niemandsland en drie slechte spaansgesynchroniseerde films later kwamen we aan in Ica.Vanuit Ica direct in de taxi geklommen om vervolgens 10 minuten later in huacachina uit te stappen..in het donker. Tja, doe dat hostel maar.. Het blijft leuk om´ s morgens verrast te worden door weer een nieuwe plek. Wat ik dit keer zag toen ik de deur open deed was.. links..zand. Rechts..zand. En voor me..nog meer zand. En oh, de zon schijnt, er hangen hangmatten en er is een zwembad. Ik kan vervelendere plekken bedenken om te ontwaken.

Goed, huacachina dus. Een bijzonder stadje, of moet ik zeggen oase, midden in de 'woestijn'. Rondom een grote vijver met vele palmbomen bevinden zich tientallen restaurantjes, barretjes en hostels. Een ieder stopt hier voor de welbekende sandboarding tours. En toeristen die wij zijn, ook wij boeken deze tour. Vanuit ons hostel worden we opgepikt, welgeteld een half uur later dan gepland, maar in de potjes chaos die ze hier van tours kunnen maken zijn we allang blij dat we zitten. Gordels om, en gaan. Nou en die gordels waren een redding, ken je het gevoel nog van een achtbaan? Hou dat even vast. Van links, naar rechts, stuiterend en schuddend op de stoel in een soort van mega buggy storten we ons in het avontuur dat de zandduinen heet. Al gillend en Kay vooral heel hard lachend om mijn hoofd en gegil scheuren we door de duinen. Ik geef toe dat ik niet alles gezien heb.. en met ogen dicht alleen maar dacht 'aahh.. niet hiervan af, niet hiervan af, aahh..' Oke, dit heb ik misschien ook wel hardop gezegd.. Na een stuk scheuren door de duinen, komt de buggy tot stilstand. We klimmen uit onze stoelen en zien verscheidene hoge duinen voor ons. Nou, hier zijn de boards (lijkend op snowboards) hier heb je wax, je kunt liggend of staand en ik zie jullie over drie duinen wel weer. Voordat ik een bord in mijn handen heb, staat Kay al met een gewaxed bord half over de reling in een klaar voor de start houding..staand "Uh zou je niet eerst een keer liggend gaan?" Nee joh, mooi man, gewoon proberen! En weg is Kay, het gaat verbazingwekkend goed, totdat er een grote stofwolk ontstaat en Kay de duin ook met zijn gezicht aan weet te raken.Maar na deze duik komt er een ontzettend blij hoofd tevoorschijn en klinkt er het welbekende "Sha, dit is vet gaaf! " En zo vervolgt onze tour, stukje racen, boarden pakken en zo hard als je kan van de berg af. Ja, net twee kleine kinderen in een hele grote speeltuin. En dat er overal, maar dan bedoel ik ook echt overal zand zit, mag de pret totaal niet drukken.

En na het avontuur was het tijd voor een stukje cultuur. Na een paar dagen genieten in huacachina gaan we met de bus door naar Nazca. Nazca zelf is een stad waar we zelf niet perse een nacht wilden blijven slapen. Wel wilden we heel graag een van de zogenoemde wereldwonderen 'de nazca lines' wel eens met onze eigen ogen zien. De “Lijnen van Nazca” vormen een van werelds grootste mysteries. Deze meer dan 2000 jaar oude lijnen zijn over ongeveer 520 km woestijn verspreid. De Nazca lijnen zijn duizenden lijnen en figuren getekend in de bodem van de Peruaanse en Chileense woestijn. Vanwege de grootte zijn deze figuren alleen vanuit de lucht te zien. En zo kwam het dat we een uur na aankomst op een minivliegveld ontvangen en gewogen (voor de verdeling in het vliegtuig..) werden om vervolgens in een vliegtuigje stapten met een piloot een co piloot en 2 andere backpackers. Kay samen met een andere man in het midden en ik samen met een andere vrouw achterin. Na de nodige instructies als; als je wilt draaien, alleen heel voorzichtig draaien, en als je over moet geven, vooral doen maar daarna direct weer je ogen open doen cause it´s a once in a lifetime! Goed, begrepen. En met deze instructies vlogen we over een ontzettend gaaf maar droog en dor landschap en werd ons om de paar minuten een figuur uit de nazca lines getoond. De lijnen waren wat kleiner dan gedacht en het lijkt alsof ze gisteren nog getekend zijn. Heel bizar, dat deze lijnen al honderden jaren oud zijn, nog volledig intact zijn en dat er figuren tussen zitten die lijken op een astronaut..Wat de daadwerkelijke betekenis is, weet nog steeds niemand. Maar wat het ook moge zijn, wij hebben ze mogen zien en zijn weer een hele ervaring rijker!

Vanuit Nazca snel door met de bus naar Arequipa, de hoofdreden van dit bezoek was een tour naar de Colca Canyon! Alhoewel deze minder bekend is dan de Grand Canyon is de Colca Canyon toch echt twee maal zo diep. Volgens ons zeker de moeite waard om drie dagen te verblijven. De eerste dag startte om 5 uur ´s morgens, een hobbelige hele koude busreis van ongeveer 3 uur bracht ons naar een uitkijkpunt waar we drie tot vier condors spotten! Ontzettend groot en gaaf om te zien. Alleen de omgeving zorgt al voor een indrukwekkend plaatje. Een uurtje later werden we gedropt in the middle of nowhere.. We ontmoeten onze gids, twee andere stellen, gooien onze dagtas met spullen voor 3 dagen op onze rug en starten aan onze eerste dag hiken. Waarbij we vergezeld worden door twee half wilde honden (die ons twee dagen later al als baasjes zien) Het is een hike van ongeveer 3,5 uur constant dalend naar beneden, prettig is anders, maar de adembenemende uitzichten maken dat je alle pijntjes direct vergeet. We overnachten in een soort van schuur, geen elektriciteit of licht, even helemaal back to basic. Voor een nachtje eigenlijk ook wel heel erg leuk. Na een goede en hele lange nacht hiken we verder naar onze volgende bestemming, de oasis. Je hoort het al, klink goed toch, en na wederom 4 uur hiken worden we inderdaad beloond met een hutje met zwembad tussen vele palmbomen, in de zon op de bodem van de Canyon. Maar ja, als je de bodem van de Canyon bereikt hebt, betekend dat dat er ook weer een weg omhoog afgelegd moet worden. En wel op de volgende dag om 5 uur ´s morgens. We vertrekken in het schemerdonker om een tocht van 7 kilometer zigzaggend naar 1 km hoogte af te leggen. Onze ontzettend leuke en gezellige maar iets minder sportieve reisgenootjes besluiten de tocht af te leggen op een muilezel. Wij, eigenwijs en competatief als we zijn, besluiten de tocht, ondanks de spierpijn, toch te gaan lopen. En het liefst net iets sneller dan de gemiddelde loper (die er 3 tot 3,5 uur over doet) natuurlijk.. Twee uur, wat gevloek, en heel veel zere spieren later arriveren we boven aan de canyon (nog voor de ezels.. jawel!) Jihoe, we did it! En het was geweldig! Back to basic, hiken en de cultuur en natuur meemaken die zo´n 100 jaar terug lijkt te gaan. We hebben genoten!

Mijn voornemen om niet al te lange verhalen te schrijven is trouwens bij deze ook mislukt.. Ach en voor diegene die geen zin hebben om het te lezen, geen probleem. Hierbij een heleboel plaatjes en wederom een filmpje die het hele verhaal in een klap samenvatten!

Veel liefs uit het inmiddels mooie Cusco, waar we morgen beginnen aan ons volgende avontuur, de machu picchu!

                                                                           Sandboarding Huacachina

Vlucht Nazca Lines

                                                               Tour Colca Canyon

And last but not least.. the movie!