Antarctica part 2!

Woensdag 11 december

Een dagje op zee, ook wel de "E & E " dagen genoemd. Oftewel de Eat and Educations days. Maar na alle indrukken van afgelopen dagen is een dagje 'rust' meer dan welkom. De dag ziet er ongeveer hetzelfde uit als de voorgaande zee dagen. Bergen met eten en informatie. Op weg naar onze tweede berg eten, genaamd de lunch, horen we dat er orka's zijn gespot. Dag lunch, hallo orka's! We stormen naar deck 4 en zien inderdaad een groepje orka's. Dan wel geen type D of op drie meter vanaf de boot, maar alsnog geweldig om te zien! Daarna tijd voor een snelle hap en dubbele toetjes. Toetjes? Bij de lunch? Ja, en soms dubbel.. Vandaag was er dutch butter cake (boterkoek..). Mocht je over een weekje twee grote gele jassen tegen komen met een bolle kop en dikke buik, wij zijn het! 
Hierna is het tijd voor een lezing over Keiko! Keiko, the untold story. Het verhaal over wat er met Free Willy gebeurde, die na de film helemaal niet zo free bleek te zijn. De lezing wordt gegeven door de trainer van Keiko. Drie jaar lang heeft hij eraan gewerkt om Keiko vanuit een veel te klein bassin in mexico te begeleiden naar een vrijlating in het wild. Hoe hij dat deed? Hij liet Keiko uit, huh.. Ja zoals je een hond uitlaat, wandelen dus. Alleen dan nu stukjes varen met de de boot waarbij Keiko hem volgde. En wanneer Keiko ontmoetingen had met andere wilde orka's, en te bang was om er op af te 'stappen'. Nam deze trainer, net als bij een kind, de orka bij de hand. Hij dook het water in en zwom mee.. Een ongelofelijk verhaal, van een heel bijzondere man. Gepassioneerd over deze orka, die als een familielid voor hem was waar hij drie jaar lang al het andere in zijn leven voor aan de kant schoof, een trainer die eerst alleen maar wilde werken met walvissen in gevangenschap en die dat nu, ook al zou hij er een miljoen voor krijgen, nooit meer zou doen. Orka's leven in gevangenschap zo'n maximaal 10 tot uiterlijk 20 jaar. In het wild, tikken ze de 60 aan. Free willy werd uteindelijk 26, daarmee werd hij de oudste orka in 'gevangenschap'. Hierna weer tijd voor recap en briefing. Met als afsluiter een veiling waarvan de opbrengst naar South Georgia gaat. En als de veiling start en het eerste voorwep 'een reep chocola' vervolgens voor 100 dollar weggaat zonder dat er ook maar met de ogen geknipperd wordt, kun je je misschien wel indenken hoe de rest van de veiling verliep.We zaten erbij en keken er ernaar. Met open mond en klapperende oren, dat dan weer wel. We hebben ´s avonds het geluk om samen met 2 andere gasten te dineren met onze Free Willy trainer en horen nog meer over het verhaal achter de film. Hierna worden we uitgenodigd voor een party waarbij je verkleed mag komen. Dit zat alleen niet in mijn 8 (inmiddels 10) kilo arrangement van mn backpack, maar met een aangekoppeld spel kunnen we wel meedoen. En zo sluiten we deze dag af met wat drankjes aan de bar en maken we ons op voor het tweede dagje zee.

Donderdag 12 december

Niets, niets, niets.. helemaal niets doen! Inmiddels zijn we professionals, we kunnen zonder dat we het erg vinden, hele dagen vullen met helemaal niets. Geen vergadering, geen telefoon, geen internet, geen afspraken, helemaal niets. De dag wordt gevuld met eten, lezen, luisteren, slapen, eten, luisteren, eten.. Oh en onze spullen moesten schoongemaakt worden voor de landing. Welgeteld de enige fysieke activiteit van vandaag. Maar we zijn weer volledig opgeladen voor de dag van morgen, het programma van morgen? Geen idee, dit hangt volldeg af van de weer condities... duimen dus!

Vrijdag 13 december

Nou dat duimen was geen succes... De ochtendcruise is niet mogelijk, de zee is te ruig en de wind te hard. Wat wordt dan het programma? We zetten koers naar een ander gedeelte van het eiland vlakbij Antarticia waar we nu zitten waarer  gletsjers schijnen te zijn, maar waar het ook niet zeker is of we kunnen cruisen... Onderweg worden we overvallen door de tientallen spuiten water uit de lucht. We worden werkelijk omringt door walvissem! Het liefst stappen wij direct in de zodiac om erheen te varen, maar helaas, daar is de expedition leader van het schip het niet mee eens.. Ondertussen veranderd het uitzicht van besneeuwde bergen naar gletsers omringt door vele ijsbergen.. Het begint te kriebelen, Antarctica komt nu echt dichter bij! We horen het anker uitgaan en een half uurtje later zitten we al in de zodiac! Omringd door ijs, ijs en nog eens ijs... Drijvende losse stukken maar ook daadwerkelijke hele ijsbergen schuiven voorbij. Het geluid dat je hoort wanneer de zodiac zich een weg door het ijs baant zorgt er voor dat we ons nog bewuster worden van waar we zijn. In een klein bootje, heel, heel, heel ver zuid dobbert een bootje door ijs, langs glersers en zeeleeuwen, en in dit bootje  zitten wij; Kay en Sharon uit Ommen! Het is bijna te mooi waar te zijn en stiekem lachen we er om. Wie had dit in havo 2 nou gedacht! 
We dobberen verder en aanchouwen wederom een landschap van gletsers, water, sneeuw en ijs dat we nergens anders meer zullen zien. Een ervaring om nooit te vergeten! Goed, al 1, 5 uur niks gegeten dus tijd voor lunch en toetjes! En een powernap tussendoor (we passen ons feilloos aan met de middagslaapjes van de rest van de boot) om vervolgens door de speaker te worden ontwaakt dat het toch echt weer tijd is om ons dik in te pakken, de volgende zodiac cruise is een feit!We cruisen aan de andere kant van elephant eiland, waar vrijwel nooit iemand voet aan land kan zetten omdat het weer dit nooit loelaat. We zien vele macaroni pinguins en varen een baai in. We waren een van de laatsten met boarden.. oh nee, het laatste bootje. Echt 3 maanden reizen doet je temoo geen goed. Maar dit zorgde er wel voor dat we met 4 toeristen, 2 crewmembers en de baas haarzelf (de expedition leader) in de zodiac belandden. Tja en als je de baas aan boord hebt, kan dit twee kanten op gaan. In je voordeel of in je nadeel. We besluiten het te testen en Kay gooit er een geintje in dat we op het kleine strandje dat voor ons ligt best kunnen landen... De twee crewleden lachten er een beetje om, maar de baas herself roept; ja, ja dat kunnen we wel even doen! Wederom lachen wij en de crew. Totdat ze zegt "nee, he, ik meen het hoor". Oh oke, verbaasd varen we op het strand af. We knallen op de kust  en er wordt geroepen quick quick quick. En de landing is daar! Daar staan we dan op elephant island. Nu moeten we euforish zijn, niet veel mensen schijnen ooit voet te kunnen zetten op dit eiland. Helaas voor de crew en onze beste baas hadden wij voor deze dag uberhaubt nog nooit van dit eiland gehoord.. Laat staan dat we euforish kunen zijn over deze landing. Maar he, we zijn er wel geland, check! Al snel ariveren ook de andere zodiacs en is het tijd om dit piepkleine strandje met tientallen pinguins en een verdwaalde seal te verlaten. We cruisen nog even verder, maar zoals aan alles een eind komt is ook deze cruise na 1, 5 uur varen weer voorbij. Maar met het eindigen van deze cruise komen we wel weer een stapje dichterbij, met dat waar we de reis in het begin om geboekt hebben; Antarctica! Bij de recap horen we het programma voor morgen, en Kayy is al voordat de recap begint enthousiast "morgen wordt lachen sha!". Oh ja? Waarom? We gaan voet zetten op Antarctica toch!! En oh ja,  Kay gaat een duik maken in het Antartica water! En ik..misschien... De beruchte en beroemde polar plunge zal morgen plaatsvinden! Iets wat die avond en eigenlijk de avonden ervoor tijdens het diner onderwerp van gesprek is geworden. Een plons in water van kouder dan 0 graden...Wie gaat er wel, wie gaat er niet?

Zaterdag 14 december
`Goodmorning ladies and gentlemen, this is your wake up call. The time now is 7.00 am and the outside temperature is 2 degrees. We will start desembargation for our first tour of today at 9.00 o clock. Your breakfast is available from now until 8.30. Enjoy and have a nice day´. Kay draait zich nog een keer om en ik strompel in het donker langs mn andere kamergenoot naar de douche, vandaag is de dag! Antarctica here we come!! Ahh! Maar eerst staat er een zodiac cruise op het programa. We kleden ons dik aan, wat betekend; thermo ondergoed, een tweede legging of broek met daarover een ski broek. Mijn bovenkleding bestaat inmiddels uit zon vijf lagen. Na het ontbijt hijsen we ons weer in deze lading kleding en melden ons bij de receptie. In die paar minuten binnen, is het trouwens wel bloedheet. We halen ons pasje door het apparaat om uit te checken en schuiven buiten in de rij aan. Vijf minuten laten stappen we aan boord. Maar hm, ik weet niet hoor. Het is wel heel koud vandaag. Ben ik de enige die het vandaag kouder vind dan normaal of komt dat omdat ik weet dat ik over een paar uur misschien een duik in dit water ga maken? Nee, ik lijk wel gek ook, waarom zou ik in vredesnaam in mn bikini buiten tussen gletsers willen staan om in nog kouder water te springen. No way, ik doe het niet..!! 
Om ons heen is het landschap trouwens wederom adembenemend, we parkeren de zodiac achter een ijsschots en zitten zo in volldige stilte naar alleen de geluiden en de beelden van de natuur te luisteren en kijken.. Zo'n tien pinguins staan aan de rand van het water zich klaar te maken voor een duik. Langzaamaan sluiten al wachelend een voor een meerdere pinguins aan. Totdat de groep groot genoeg is om de risicos van het water te delen. Wat er dan gebeurd? Ze wachten op de domste die er zo nodig als eerst in moet springen, dan volgt er een twijfelende tweede, dan de slimme grote groep om af te sluiten met pinguins die spontaan op de rem vliegen wanneer ze merken dat ze misschien wel de laatsten zullen zijn. En dat wil je niet... want de laatste is toch echt de domste zijnde de makkelijkste prooi voor wachtende lepard seals! Deze wachten weer braaf tot zich een nieuwe groep vormt en zo gaat het tafereel verder. Echt je zou denken dat we nu wel een keer genoeg van deze beestjes hebben bekeken, maar geloof me, dit went nooit! 
Water.. Shit zeg, nog een paar uur, zal ik maar gewoon gaan, het is hoogstens 3 minuten in het water.. Wat kan er nou gebeuren? Misschien ga ik toch.. We varen na een ontzettend mooie maar ik geloof toch echt de koudste zodaic cruise terug naar het schip. Vooral niet opwarmen en koud blijven voor de sprong..en ineens zie ik mezelf hier niet meer staan gehuld in aleen een bikini. Zelfs bij Kay slaan de twijfels toe.. "Het is wel erg koud he sha... kouder dan anders toch?" Maarja, voor iemand die de gehele trip vol overtuiging en aan iedereen die het wilde horen heeft geroepen "Yes, sure i'm going!!", is er natuurlijk geen weg meer terug.. We lopen terug naar onze cabin als ineens dingdong de speaker gaat. We kijken elkaar aan. Oh god, is het dan echt zo ver nu? "Ladies and gentlemen..." Helaas, of gelukkig, nog even geen polar plunge! Het waait op dit moment te hard om te mogen plungen, we moeten gewoon afwachten, misschien vandaag nog en anders morgen... Lekker dan, nog meer bedenktijd. 
Wat we dan wel gaan doen? Bbq'en! Jup met inmiddels 2 graden en een zonnetje, al dansend (zo blijf je warm) staan we aan de voet van antarctica op deck 5 te genieten van een bbq in de koude zon. Temidden van ijs, ijs en nog eens ijs.. Bizar, onvoorstelbaar, maar god wat is dit leuk! Na een heerlijke bbq is het tijd voor dat waar we voor gekomen zijn. Onze voeten zetten op ons 7e continent!! Ah! Nog een keer weer dik aankleden, de zodiac in en we scheuren naar land. Niet het mooiste strand, ook niet zo wit en vol sneeuw en ijs als we verwacht hadden, maar wat kan het schelen. Steeds dichterbij komen we, we zien twee crewmembers al met DE vlag wapperen. Nog tien meter. Ready to set foot on Antarctica? Yeees!! Here we go! 3, 2, 1,.. CHECK!! Antarctica is een feit! Nooit meer gaat iemand dit van ons afnemen! Over 50 jaar zullen we alles en iedereen nog steeds lastig vallen.. "toen wij 25 waren toen..." Niet te geloven, we staan er echt.. Met de vlag in ons handen leggen we dit alles natuurlijk ook nog even vast op de gevoelige plaat. Wat een trip, wat een ervaring.. Gelukkiger dan dit kun je ons niet maken! We stappen verder naar de voor jullie vast zoveelste pinguin kolonie. Voor ons een uitstapje waar we van genieten. Dit keer de adellie pinguin, die in deze tijd van het jaar op hun eitjes zitten en zelfs uit laten komen. En zo zijn we getuigen van wisselende ouders op een nest, baby pinguins en zelfs het openbreken van het ei totdat er een minipinguin zijn kopje uit het ei steekt en het grote nieuwe antarctica aanschouwt. Heel, heel, heel erg bijzonder.. 3 uur en een continent (jihoe) later klimmen we weer in onze zodiac. Achterom kijken we naar antarctica. Het blijft te bizar voor woorden.. We waren er echt! En dan als we net aan boord zijn..worden we opgeschrikt door onze speaker, this is your only change... The polar plunge!! 
Oh my god! Nu?! Ik zat in mn hoofd nog bij antarctica, nu draaien er ineens verschillende scenaros door mn hoofd! Met mn vijf lagen aan heb ik het al koud, in je bikini staan kan dan toch niet te houden zijn.. Maar shit, this is your only change.. Kay? Jij gaat he? Ja man, vet gaaf! Kom, zwemkleding aan, badjas aan, we moeten ons melden bij receptie.. Oh god, oke, ik ga luisteren naar de wijze uitspraak van onze franse vriend en reisgenoot aan boord.. Once in a while you have to do stupid things. Dat dit iets heel doms is om te doen weet ik ook wel.. Maar ok, we gaan! In onze badjas lopen we naar de receptie. Hoe we daar staan kunnen jullie vast raden. Kay, druk pratend en mega enthousiast. Ik, stil, zenuwachtig en vol bedenkingen. Hoe koud zou het zijn? Ik moet m'n topje vasthouden, god straks voel ik ineens niets meer. Nja het is misschien maar een minuut.. Het is zo ver "willen de polar plungers nu naar buiten komen? Uh nee.. Zo lopen we met zo'n 28 andere idioten naar buiten.. Allemaal klaar voor een plons in het Antartische water. Ohhh, dit is koud, dit is heeel koud.. En er zijn er nog zo'n 20 voor ons.. ik sta op blote voetem in een badjas met 2 graden., ook Kay heeft het koud.. "dit is koud man, zullen we nog ff naar binnen gaan? Dat hoef je natuurlijk niet twee keer te vragen. We duiken met nog een aantal naar binnen. Buiten horen we gejuich, gegil en geklap. Ik geef toe, de energie die van iedereen afstraalt is aanstekelijk! Er wordt gelachen en geschreeuwd. Je zou er bijna zin in krijgen.. De rij buiten wordt kleiner en kleiner, dus ook wij stappen de kou weer in.. Vanaf de trap zien we mensen vanuit een zodiac die aan de boot vadtgemaakt is het water in springen. Om vervolgens totaal verschillend boven te komen, de een lachend, bij de ander staat het huilen op het gezicht en weer een ander kijkt alsof hij zojuist een spook heeft gezien... nog vier voor ons... Iedereen die eruit komt, lach tnog, of in ieder geval een beetje.. Sha, heb jij ook vam die koude rare voeten hoor ik naast me, uh ja, ik geloof eigenlijk dat ik ze haast al niet meer voel... Ah, mog twee voor ons.. Wij zijn!! Eerst sta ik rechts maar al snel bedenk ik me dat ik links moet. Links zit namelijk de trap om uit het water te komen, we ruilen. Badjas uit, een systeem dat ons in noodgevallen uit het water moet halen wordt omgeknoopt.. Een kus, een knuffel.. Oh my god, we mogen/moeten. We lopen naar voren, stappen op de rand van de zodiac. Kijken elkaar nog een keer aan. Temidden van gletsers, ijs en naast ons antarctica, gaan we een duik maken in het ijskoude water.. Een high vife, jup we gaan. Achter ons "one, two, three.." Aaaah!! En dan voel je niks, even gewoon helemaal niks, geen kou, geen water niets.. Ik kom boven, Kay komt boven. En dan... Aaaauh kooud!! Zwemmen lukt alleen de eerste slag, alles tintelt, tjees ik kom niet vooruit! Waar blijft die trap, howw mn topje,  mn lichaam voelt raar, ik sta bij de trap "schiet op!!!" hoor ik achter me. Ik klim naar boven, ren recht de handdoek in en krijg mn badjas. Hahaa I did it! Maar **** dit doet gewoon pijn.. Zo snel als ik kan ren ik naar boven, of nja rennen, jogg ik naar boven. Rennen lukt niet, mn benen voelen raar. Ik kijk achterom, waar blijft Kay nou? "kom je nog?!" Dan zie ik iemand die probeerd snel te lopen maar meer een imitatie van een pinguin lijkt "Sha, mn voeten, ik voel ze niet meer..!" Ga jij maar vast, en zo strompel ik verder naar de douche, nog steeds tintelt alles. Ik draai de douche aan, auu, heet! 20 graden dan., au ook heet.. 15 graden en ondertussen is ook Kay gearriveerd, 15 graden voelt oke, het doet nog zeer en langzaam warmen we wat op. Haha, we lijken wel gek, nee we zijn gek! Een beetje springen in ijskoud water tussen de ijsschotsen in antarctica.. Koekoek. Maar we did it! A once in a lifetime! Defenitly not twice! Kay vond het allemaal even leuk, ik heb geen idee meer van hoe ik nou in het water ben gesprongen.. Ach ja, soms moet je domme dingen doem. Ik geloof dat deze plunge wel het domste is wat ik ooit gedaan heb.. Maar ook iets wat ik nooit meer zal vergeten. De energie, de mensen, het gejuich, geklap en dan nog de omgeving.. Onwerkelijk, een totaal nieuwe ervaring rijker! We sluiten de dag af met een diner en worden uitgenodigd door de gasten die in de owners suite verblijven om met hen te tafelen. Wat dat is? Zo ongeveer heel dek 5, en dus de duurste van alle suites. Waar we het over hebben? Oh gewoon de polar plunge, onbeperkte creditcards en hoe je via bittorrent gratis eboeken op je ereader kan zetten... Een komische afsluiter van een onvergetlijke geweldige dag!! Een dag die we samen nooit meer gaan vergeten!

Zondag 15 december

De dag van de laatste 'landingen'! Voordat we terug cruisen naar het gewone leven zullen we nog 2 landingen gaan maken. We kijken 's morgens uit het raam en zien sneeuw, sneeuw en nog eens sneeuw. Ik weet niet waar we gaan landen maar vanaf hier lijkt geen plek fatsoenlijk genoeg om te landen. Het duurt dan ook langer dan normaal voordat de crew terug is om looppaden te checken en de eerste vlaggetjes uit te zetten. Er ligt versre sneeuw op oude sneuw, aldus de crew, wat betekend dit, nou dat je zomaar ineens tot je kieen in de sneeuw kunt zakken. Geen probleem en alleen maar leuk toch! Echter ligt dit ietwat anders als je ouder wordt, dan kan dit alles al snel leiden tot een gescheurde spier of verdraaide knie. De oplossing? Sneeuwschoenen! Tot onze teleurstelling mogen alleen diegene die slecht ter been zijn de sneeuwschoenen onder knuppen. Nja dan maar tot onze knieen in de sneeuw, ook leuk! We landen en lopen met de eerste groep mee naar boven (de groep goed ter been ;-), langs en over de pinguin highway waar pinguins wachelend en soms nog leuker, glijdend op hun buik naar beneden zoefen. Het uitzicht is adembenemend.. Zon, sneeuw en vele gletsjers omringen ons. Het is lastig opletten als het om je heen zo mooi is en zo zakken we af en toe tot onze knieen door de sneeuw. Wat natuurlijk komische taferelen oplevert. We ploffen neer naast een pinguin kolonie die wederom op nestjes zitten. Na een half uur glijden we op ons achterwerk van de heuvel af en hiken we verder. Ploffen weer neer naast de pinguin highway (dit is de hoofdroute die pinnquiens wandelen tussen de zee en de kolonie) en genieten voor de laatste keer van deze prachtige beestjes zo dichtbij ons.. Vanmiddag zullen we landen op een plek met weinig wildlife. Dit is dus echt de allerlaatste keer pinguins kijken. 
Voorafgaand aan dezevreiscwas het enige dat we wilden, voet op Antarctica zetten. Echter heeft de deze reis zoveel meer gegeven. De duizenden pinguins, van grote kolonies tot nieuwsgierige individuen tot aan je voeten. Genoten hebben we! En alsof het plaatje hier nog niet mooi genoeg is worden we getrakteerd op een koppel chillende walvissen aan de rand van de baai. Een prima afsluiter, meer hoeven we niet! Echter zijn we nog niet klaar,  na deze landing staat dan echt de allerlaatste op het programma. Een landingin in een oude vulkaan! Iets totaal anders, onze voeten landen in zwart zand ipv in de sneeuw of op bergen. Af en toe zien we stoom opkomen.. We maken een hike naar boven en genieten nog eenmaal van dit bizarre landschap. Eigenlijk hadden we al een beetje afscheid genomen, vanmorgen op een wederom onwerkelijk mooie plek. We weten het, ook deze landing is mooi, maar we zijn verwend, heel erg verwend en hebben meer gezien dan we ooit hadden durven dromen! We sluiten de landing af met een sneeuwballen gevecht en een oneerlijk duel tussen Kay en mij waarbij ik natuurlijk kopje onder in de sneeuw beland., leuk hoor. Dag land, dag bergen, dag pinguins.. Hallo zee, hallo drake passage!

Maandag 16 december

Het extreme weer waarmee we gestart zijn, weten we achter ons te laten. Alhoewel, wederom is het weer extreem. Alleen dan..extreem rustig. Geen 12 meter hoge golven, geen keiharde wind. We kunnen zowaar genieten van onze laatste dagen op deze cruise. Drinken, eten en babbelen met de meest uiteenlopende persoonlijkheden. Lezen, foto's kijken, schrijven en nog meer eten. Totaal onverwacht worden we gealarmeerd, orka's gespot! Op de drake passage! Hoe bizar, mensen moeten hier misselijk van de hoge golven op bed liggen en wij.. wij staan op deck 5 buiten orka's te spotten. Het is alsof je met zn allen naar vuurwerk staat te kijken. De ohs's en ah's vliegen je om de oren. Maar er we worden dan ook getrakteerd op wel heel erg mooi vuurwerk. Orka's links, rechts en voor ons.. Van gekkigheid weten we niet waar we moeten kijken. En niet een, twee maar tientallen orka's die zich een weg banen door de drake passage. "youve been really, really, really lucky! Watching orka's on the drake passage.. is not normal" De kippenvel momenten lijken maar niet op te raken. 
Van de kippenvelmomenten door naar een komische slideshow die we die avond te zien krijgen. Waarom komisch? Nou, het zijn de polarplunge foto's die de crew van ons genomen heeft, en niet de leuke, mooie geposeerde foto's maar de echte! De echte die laten zien hoe je je voelde op het moment dat je boven komt.. De een nog lelijker en verschrikter dan de ander. Maar dat het voor veel gejuich en gelach zorgt kun je je misschien wel voorstellen. Kay en ik zijn er nog genadig vanaf gekomen, hoewel de verbazing wel op onze gezichten af te lezen valt. Maar geloof me er waren er veel en veel erger. Als we naar bed gaan vinden we onze diploma's van deze bizarre plunge. Once but not twice in a lifetime. Bewijs genoeg in ieder geval!

Dinsdag 17 december

En toen brak onze laatste officiele volle dag op zee aan. Iets heftiger dan de dag ervoor, maar we mogen zeker niet klagen. We maken zelfs zoveel vaart dat we een bezoek gaan brengen aan kaap hoorn. Waar vele schepen gezonken zijn en nog altijd honderden verhalen over geschreven worden. Vooral Kay vind dit een gafe meepakker omdat ook hij hier al veel over gelezen heeft. Bijzonder om dit nu in het echt te mogen aanschouwen. De pech waarmee we gestart zijn hebben we dubbel en dwars goedgemaakt. Nog een dag genieten we van helemaal niets hoeven. Niet sjouwen met de backpack, zoeken in de lonely planet of bedenken wat we zullen gaan eten. Een warme douche, een heerlijk groot bed en voedsel in overvloed. Jup, dat we straks weer gewoon onze backpack op moeten en zelf weer na moeten gaan denken zal een hele dobber worden. Al maakt het vooruitzicht op een hele week Rio natuurlijk veel goed! En zoals we gestart zijn met een welcomes cocktailparty voor de kapitein, is het nu natuurlijk de beurt aan het farewell cocktail party voor de kapitein. Een gezellig gebeuren, waarna we voor de laatste keer van een 4 gangerdiner genieten met dubbele toetjes voor Kay. Nog een laatste nacht en dan weer terug op 'aarde'. Terug in de wereld van internet, tv en tijd...

De volgende ochtend na een groot ontbijt nemen we afscheid van de lieve bijzondere mensen op de boot, het behulpzame personeel en de fantastische enthousiaste crew... quark expeditions, bedankt voor deze onvergetelijke trip! Een organisatie uit duizenden! Freestyle adventures, bedankt voor het overhalen, geen haar op mn hoofd die er ooit maar spijt van zal hebben..

Een reis naar Antarctica, het 7de continent, een droom van ons beiden, we hebben intens genoten! Zoveel adembenemnde momenten, zoiets speciaals, dit valt met niets anders te vergelijken. Ontzettend dankbaar zijn wij, dat we zoiets bijzonders, zoiets moois samen hebben mogen beleven. Wat de toekomst ons ook brengen mag, een ervaring als deze, zullen we nooit, maar dan ook nooit meer vergeten!

"Life is not measured by the number of breaths you take, but by the number of moments that takes your breath away!"

                           Last but not least, een iets te lange samenvatting van onze Antarctica trip! Enjoy!