Argentina, travelling, buenos aires and the far South

Dag allemaal, hier zijn we weer! Alweer bijna 2 weken verder en opnieuw een hoop ervaringen rijker. Alles gaat hier nog steeds super en wij vermaken ons nog steeds erg goed. Al moeten we toegeven dat het reistempo wat is ingezakt, maar uiteraard hebben we wel weer veel meegemaakt. Ondertussen zijn wij aangekomen bij echt het laatste deel van onze reis (en wat voor een deel!), maar daarover later meer!

Na het 4-daagse jeep avontuur in Salar de Uyuni hebben we even de tijd genomen om bij te komen in Uyuni, waarna we per bus zijn vertrokken richting Argentinie; en wat voor een bus. We hadden al het een en ander meegemaakt qua bussen, van super de luxe naar middelmatig tot niet zo goed, maar nu hebben we echt het toppunt meegemaakt.  Einde dag (20:00) vertrokken we met de locale bus van Uyuni naar Potosi. Bij de bus instappen was het weer eens chaos; veel te laat en vrij chaotisch wordt alle bagage ingepakt in de bus (van koffers met kleren, zakken met graan tot aan hele kippen worden weggepropt in de ruimte onder de bus) en een uur later dan gepland stapt iedereen in. Veel vrouwen zitten met kinderen op schoot en uiteraard staan er wat mensen in het gangpad. Dit is ook vrij normaal bij ons bij korte ritjes, maar niet als we maar liefst 10 uur gaan reizen! Uiteindelijk vertrekken we.
De bus schommelt, we schuiven heen en weer, van boven naar beneden want de weg is niet echt een weg. Blijkbaar knallen we weer terug door dezelfde Salar de Uyuni als waar ons eerder toch echt over is verteld dat je hier alleen met een 4x4 jeep doorheen kan!? Het zal wel; we proberen wat weg te dommelen totdat de bus vrij ineens stilstaat en er vanuit achterin de bus lichte paniek ontstaat. Wat is er aan de hand vragen wij in ons beste spaans (ondertussen gaat het vrij redelijk!) en we krijgen als antwoord dat de bus kapot is en iedereen hem moet verlaten? Wat.... verstaan we dit nu goed, uitstappen dan maar. Wat blijkt, het rechter achterwiel is half afgeknapt en hangt op zo een 120 graden scheef onder de bus! Jemig... en dat is gebeurd met een snelheid van zo een 80 per uur!? We hebben geen tijd om erover na te denken want uit het niks (we zitten immers in niemandsland) komt er achter ons uit het donker een bus aanrijden. We zien andere mensen richting deze bus lopen en besluiten zelf ook daar maar te proberen een plek te veroveren. Snel het gevecht voor de bagage in, onze backpacks eruit trekken (de kippen staan er nog!) en rennen naar de volgende bus! Zowaar als laatste krijgen we hier een plek en voordat we het door hebben zitten wij op de achterste rij en vervolgen we onze reis.
We praten wat na en beseffen dan pas wat een geluk we hebben gehad. Het geschut gaat lekker verder en we dommelen weer wat. Totdat een paar uur later de bus weer stil staat, wat nu weer? Niks aan het handje, gewoon een lekke band, gelukkig maar een uurtje later rijden we weer!
Vanaf een uur of 6 ´s ochtend gaat de laatste 2 uur over een weg (wat een verademing!). We vallen zowaar in slaap tot dat de bus 2 uurtjes later stopt en iedereen begint uit te stappen. Wij ook uit de bus, kijken om ons heen maar we staan niet in een stad? Voor de bus staan een paar vrachtwagens en veel bussen schuin over de weg geparkeerd, wat blijkt; een staking met een blokkade. De bus kan helaas niet verder, maar we worden gerustgesteld, de stad waar wij heen willen (met de grens naar argentine) is maar een paar km verderop.
Super... sta je dan met je backpack. We beginnen maar te wandelen richting grens en gelukkig staan er na de blokkades taxis te wachten welke ons gewillig naar de grens brengen.
De grens gaat wonderbaarlijk goed, we staan er maar circa een uur en eigenlijk vrij gemakkelijk arriveren we in Argentinie. Snel door naar het bus station om een bus te pakken naar Salta. Ook dit gaat super en 2 uur later zitten we in de volgende bus. En wat voor een bus, denk aan 1ste klas vliegen. De reis zou zo een 7 uur moeten duren en we slapen een beetje bij, kijken een film en genieten van het uitzicht. Super voor elkaar dat Argentinie. Ineens na 5 uur stapt iedereen uit de bus, wij totaal verbaasd vragen wat er aan de hand is en we horen dat we op onze eindbestemming zijn. Ik totaal verbaast maar ook blij want blijkbaar zijn wij 2 uur eerder aangekomen. Snel een taxi zoeken en ons naar het centrum laten brengen; plaza de julio por favor! De 1ste taxi chaffeur kijkt ons vreemd aan en wil ons niet meenemen, de 2de wijst naar de volgende taxi en de 3de reageerd vreemd maar heel enthousiast. Het zal wel. We stappen in en beginnen te rijden.. de taxi chauffeur vraagt ons of we zeker weten dat we naar plaza de juliio in Salta willen. Uiteraard, zeggen wij. Hij zegt.. dat kost dan een paar honderd peso! Huh? Dat is een beetje veel... Om een lang verhaal kort proberen te eindigen; wat blijkt, we zitten in een andere stad 2 uur rijden van onze eindbestemming Salta. Zucht, terug naar het busstation, een nieuwe bus en uiteindelijk zo een 24 uur na ons vertrek komen we aan in Salta!

In Salta hebben we vooral genoten van het weer en hebben we behalve een museum (waar 700 jaar oude uit het ijs gehaalde geofferde Inca kindjes te zien zijn) weinig uitgevoerd. Het was heerlijk om na de armere landen weer in een westerse omgeving te zijn. Normale winkels en supermarkten, op een terras zitten en veel genieten van de zon. Lekker niksen dus.
Verder hebben we hier gewisseld op de zwarte markt. Argentinie zit net als Europa in een financiele crisis. De inflatie is hier enorm (geschat tussen de 20% en 30% per jaar) en het land staat op de afgrond van een faillisement. Omdat de waarde van de eigen peso enorm verminderd proberen veel argentijnen aan buitenlandse valuta (dollar en euro) te komen omdat deze waardevaster zijn. Om dit tegen te gaan heeft de overheid buitenlandse valuta verboden, dit betekent dus dat je in het land bij banken hier niet aan kan komen. Dit heeft echter een grote zwarte markt tot leven gebracht. Zo is de echte koers voor 1 US dollar krijg je 6.0 peso, op de zwarte markt schijn je er veel meer voor te krijgen (wel tot 50% extra).
Dit gratis geld wouden wij ook wel proberen natuurlijk. In Bolivia zijn we dus met de creditcard nog de bank ingestapt en hebben hier een flink aantal honderden dollars opgehaalt. In Salta opzoek naar de mannetjes die op straat staan en constant `cambio´ roepen. Snel gevonden en buiten het zicht van de straat iets verder achteraf onderhandelen maar. Wat blijkt, per 1 dollar zijn ze bereidt maar liefst 9.8 peso te betalen (meer dan 60% winst!). Goed kijken of je niet besodemietert wordt met nepgeld (ze probeerden het maar wij hadden het door!) en je verdient zo een paar honderd euro.
Goed voor ons, maar het maakt natuurlijk de argentijnse economie alleen maar meer stuk!
Na een paar dagen Salta zijn we met een bus van wederom 20 uur naar Buenos Aires vertrokken.

Buenois Aires, wat een stad! We zijn hier maar liefst een volle week gebleven!
Vanuit ons hostel hebben we verschillende wandel tours gemaakt. Van tours door en over de verschillende wijken (Bijv. San Telmo; van de tango, Palermo; van het shoppen en uiteraard Boca; van Maradonna!) tot aan een historische tour met alles over de geschiedenis, de laatste dictatuur en uiteraard Evita Peron (we zijn bij haar graf op bezoek geweest). En uiteraard zijn we even bij Maxima haar familie op bezoek geweest en hebben we het appartement waar ze is opgegroeid op de foto staan.
Naast de tours hebben we genoten van de parken en gewinkeld, gewinkeld en gewinkeld... blijkbaar hadden `we´ een kooplust welke voldaan moest worden ;-)!
En daarnaast moesten we uiteraard wat met de soul van deze stad doen, de soul is Tango! Jaja, we hebben les gehad. En jemig wat is dat moeilijk! Kortgezegd, ik heb waarschijnlijk te soepele heupen (bij Tango mag je de heupen niet bewegen!) en Sharon moet beter leren zich te laten leiden (de danslerares; your friend is the boss! Kijk, zo mag ik het horen :-)!)
Als de danslerares halverwege de les tegen mij zegt; `enjoy and feel the music´ moet ik toegeven dat door het tellen, stappen onthouden en gekissebis met Sharon de hele muziek niet hoor laat staan echt aan het genieten ben!
Als kers op de taart hebben `we´ nog veel geluk, want wat blijkt Boca Juniors speelt precies deze week een thuiswedstrijd. Daar willen we natuurlijk graag naar toe, maar helaas zijn de officiele toeristenkaarten niet te betalen (circa 150 euro per persoon). Daar we dit teveel vinden besluiten we op de wedstrijddag naar het stadion te gaan om te kijken of we op de zwarte markt wat kunnen regelen. We sjokken wat rond en na een paar uur wat rondhangen blijkt dat er rond het stadion een heuse zwarte markt is. Echter weten we door ons research op internet dat er veel nep tickets verkocht worden, we zijn dus op zoek naar een verkoper die met ons het stadion ingaat en waar wij pas in het stadion op onze plek hoeven te betalen. Na vele onderhandeling lukt dit helaas niet omdat niemand ons naar binnen wil brengen en besluiten we om samen met een paar andere toeristen een kroeg op te zoeken om de wedstrijd dan maar vlakbij het stadion op tv te kijken (een van de andere toeristen heeft wel tickets gekocht maar kwam niet door de 2de beveiliging ronde; dure nepkaarten dus!).
We vragen aan een van de vele politieagenten (er lopen er honderden) waar een leuke voetbalkroeg zit. Hij wijst ons naar een zijstraatje en wij sjokken er heen. Een blok verder zien we een huis met in de woonkamer een supermarkt en daarachter een volle tuin met supporters. Hij zal dit wel bedoelen? We vragen tot volle verbazing van de bewoners of we hier voetbal mogen kijken. Mits we een biertje kopen zijn we van harte welkom. Wat blijkt we staan in een van de die hard boca supporter homes waar ze met zijn allen staan in te drinken voor de wedstrijd. Met veel lawaai worden wij (vooral de dames in ons groepje) onthaald en al snel drinken we samen met hen bier en zingen we liedjes over Boca.
Het is enorm gezellig maar rond de 1ste minuut van de wedstrijd stroom de kroeg leeg; de mannen gaan het stadion in! Een van hen vraagt ons verbaasd waarom we niet meegaan. Tja, we hebben geen tickets. What? `Vamos´ is het enige wat hij zegt. Wat blijkt, hij denkt dat hij ons wel binnen kan krijgen. Wij mee naar het stadion maar helaas lukt het hem niet ons langs de beveiliging te krijgen. He, hadden we nu maar eerder gezegd dat we geen tickets hadden; dan had hij ons zeker eerder naar binnen gekregen.
We zoeken een echte kroeg met televisie op en zien de wedstrijd. Misschien is het maar goed dat we niet in het die hard supporter hok zitten want Boca verliest de wedstrijd dik!
Wat een stad, want een avonturen. Eerlijk is eerlijk, van alle grote steden die wij tot nu toe gezien hebben vonden wij dit de leukste! Na een geweldige week nemen we afscheid van deze stad en vliegen we door naar het uiterste zuiden.

Per vliegtuig komen we aan in Ushuaia. Ushuaia is de meest Zuidelijk stad ter wereld. Ter vergelijking we zitten hier 3000 km van Buenos Aires en maar 1000 km van Antartica. Het is hier koud. De gemiddelde temperatuur overdag is zo een graad of 5 en we hebben hier alle 4 seizoenen al gezien. Binnen een kwartier kun je regen, sneeuw en zon zien!
In Ushuaia is eigenlijk niks te doen, behalve; idd hier vandaan vertrekken de last minute boottours naar Antartica. Direct op dag 1 gaan we op jacht langs de verschillende travel bureaus en bekijken we de aanbiedingen. Hmmm, geen enkele zit in ons eerder gereserveerde budget (het budget is eigenlijk voor nieuwe inrichting in onze nieuwe woning!). Hmm, jammer maar helaas geen Antartica.
Op dag 2 besluiten we een nieuw rondje te maken. De prijzen zijn niet echt gewijzigd dus helaas. Op zoek dan maar naar een busticket want in Ushuaia is weinig te doen en de rest van het zuiden van Argentinie schijnt fantastisch te zijn. Enigsinds teleurgesteld druipen we af richting een reisbureau voor bustickets. We sjokken die kant op en zien aan de overkant van de straat nog één travel agencie waar we niet geweest zijn. Nou vooruit even kijken dan maar.
En tja, daar was een 10-daagse last minute die richting het budget gaat. Er boven... maar wel richting. We besluiten er een nachtje over te slapen en te wachten met het boeken van de bus. Once in a lifetime versus een nieuwe tafel en bank. Buiten budget versus veel te gaaf. Spaarpot op de kop, tellen en concluderen dat het eigenlijk niet moeten doen. We besluiten de volgende ochtend een definitief aanbod te doen aan het reisbureau. Dat is echt onze max!
De volgende ochtend komen we bij het reisbureau en wat blijkt, met de 10-daagse trip kunnen ze niks doen. Maar er is wel een 15-daagse trip voor hetzelfde budget... wauw! Maja, eigenlijk nog steeds boven budget. We denken er weer over, nogmaals de spaarpot op de kop en beklimmen nog een gletsjer. Fack it, dan maar geen niewe tafel en het aankomende jaar weer hard sparen! Zoals een wijze maat van me wel is zegt; van geld op de bank kun je op een verjaardag geen mooi verhaal vertellen ;-)! Wij hebben samen een grote passie en dat is reizen; het 7de continent, ons laatste continent... nooit weer komen we zo dichtbij!

Antartica, here we come!!!

Nee, geen straat.. het is de begraafplaats.

Straat in Boca

Gelukkig, zijn er ook goede bussen..

Buenos Aires!

Antiek markt

                                                 Even omschakelen, van de zon naar de sneeuw!

Stiekem balen, net besloten dat we NIET naar Antarctica gaan.. 

Op de skipiste

Oops.. op onze gympies

Ushuaia by night, uitzicht vanaf ons hostel

.

OMG!! We gaaaaaaan!! Antarctica here we come!!!